Vorige week was het dan zover. We kregen de uitslag van het autisme onderzoek van Thijs. Ik moest op 5 november om 15:00 uur voor dit evaluatiegesprek weer in het Erasmus MC zijn. Thijs hoefde niet mee en Patrick en ik hadden besloten dat hij geen vrij hoefde te vragen voor dit gesprek. Dus ik ging alleen. In een vorige blog lees je hoe dit onderzoek bij Polikliniek Kinder- en Jeugdpsychiatrie voor Thijs in z’n geheel ging.
Gesprek met de psychotherapeut
Ik had het gesprek met de psychotherapeut, waar Patrick en ik het oudergesprek mee hebben gehad. In haar handen had ze een flink document, waarin de uitvoering van alle testen, die Thijs heeft ondergaan tijdens het autisme onderzoek was beschreven. Ook het oudergesprek en het gesprek wat ze met de juf van vorig jaar heeft gehad stond erin. We liepen het gehele document door, zodat we zeker wisten dat alles was besproken en alles klopte. Daarna volgde de uitslag.
De uitslag
De uitslag kende voor mij geen geheimen. Het luidt: Verstandelijke beperking, autisme en ADHD. Heel eerlijk wist ik niet dat ze ook ADHD zouden onderzoeken, maar dat Thijs het heeft verbaast me niks. Niet dat Thijs nou heel druk is, maar wel ontzettend snel afgeleid, (negatieve) aandacht trekken en ‘in your space’ zijn. De verstandelijke beperking wisten we natuurlijk al. Uit deze test (Bailey) is de uitkomst dat hij zich op dit moment ontwikkelt als een 2-jarige. Maar ik hecht niet zoveel aan deze uitkomst, omdat het valt of staat met de testjes, die hij op dat moment moest doen en waar hij wel of geen interesse in had op dat moment. Ook het feit dat Thijs autisme heeft verbaast me niet. Al zit hij niet heel diep in het spectrum. Hij maakt goed oogcontact, reageert als er tegen hem gepraat wordt en heeft geen tics of iets dergelijks. Wel heeft hij heel duidelijk structuur nodig. Tegenwoordig geven ze alleen de diagnose ASS, maar geen gradaties meer. Dus dit is het.
Wat doet dit met mij als ouder
Ik schrijf dit stukje even uit mezelf, want Patrick en ik kunnen verschillen in emoties over diagnoses. Nogmaals is het voor mij geen verrassing dat deze uitslag uit het onderzoek gekomen is. Maar om het dan toch even opgesomd te horen en zwart op wit te lezen komt toch binnen. Ik ben er ook wel verdrietig om geweest. Het is een bevestiging van wat ik al wist en voelde. Het is weer duidelijk dat je onderbuikgevoel altijd klopt. Luister er naar is mijn tip voor jou.
