Laat ik voorop stellen dat ik in dit verhaal alleen onze eigen ervaring kan delen. En geen een kind is hetzelfde, laat staan een zorgintensief kind. Iedere ouder of verzorger moet natuurlijk doen wat bij het kind past. En toch vind ik het leuk om deze vraag aan de orde te stellen. Neem je je zorgintensieve kind mee naar een restaurant; ja of nee?
Je kind bezig houden aan tafel
Elk kind, zorgintensief of niet, moet je bezig houden aan tafel. Ofwel met een leuk gesprek, ofwel met een kleurplaat of ander speelgoed. In een restaurant zit je nou eenmaal langer aan tafel dan thuis. Afgelopen vrijdag gingen we met familie uit eten voor de 81e verjaardag van mijn vader. We hadden dat expres zo gepland op deze vrijdag, omdat Thijs dan aan het logeren was bij het logeerhuis. Voor ons is het echt niet handig om Thijs mee te nemen naar een restaurant. Daar kom ik straks op terug. Mijn nichtje van 3 was ook mee uit eten. Ze zat in een kinderstoel naast me. Honderduit te kletsen en te vragen waar Thijs was. Haar mama, mijn zusje, had een cadeautje voor haar meegenomen. Een blok met allemaal leuke kraskleurplaten. Mijn nichtje heeft zich heerlijk vermaakt en een telefoon met haar favoriete filmpjes erbij maakte het feest compleet. Ik heb ervan genoten.
Thijs aan tafel in een restaurant
Met Thijs in een restaurant is een compleet ander verhaal. Thijs wordt in januari 6 jaar en is een flinke kerel. Hij past niet meer in een kinderstoel, dus moet hij op een normale stoel zitten of in de buggy aan tafel. Dat laatste is vaak geen optie, omdat de buggy veel lager is dan de tafel. Dan zit hij tegen de onderkant van de tafel aan te kijken met alleen maar benen eronder.
Op een stoel dus. We hebben wel zo’n fixatiebroekje met hesje, die je aan de stoel kunt vastmaken, maar daar wordt Thijs niet rustiger van. Thijs trekt aan tafelkleden, placemats, servetten, bestek en alles wat maar binnen handbereik ligt. Tevens is hij erg handtastelijk naar de obers en serveersters. Zij hebben vaak een heuptasje of schort om, waar Thijs heel hard aan kan hangen. Hij is zo onnoemelijk sterk, dus niet fijn voor de obers en serveersters.
Speelgoed voor Thijs in een restaurant
Thijs kun je eigenlijk alleen een beetje bezig houden met een menukaart of z’n eigen iPad, waar hij zelf op mag swipen. Speelgoed voor Thijs is een absolute no go in een restaurant, want hij gaat er mee gooien. En hard ook! Hij heeft nog niet de motoriek te pakken om te kleuren op een kleurplaat. En eigenlijk scheurt hij de kleurplaat het liefst in honderdduizend stukjes. Het lukt hem steeds sneller, dus elke keer verbetert hij zijn PR. Ach ja, we blijven er maar om lachen. Thijs speelt sowieso nog niet echt, dus een leuke speelhoek in een restaurant, biedt voor Thijs ook de oplossing niet. Hij rent dan liever door het restaurant heen, wat voor de andere gasten ook niet echt rust brengt. Daarbij komt dat we hem nog in de gaten moeten houden, of hij niet opeens iemand gaat slaan. Ja, dat kan hij zonder reden doen en nog hard ook! Relaxed eten is er voor ons dan echt niet bij. Thijs trekt alle aandacht naar zich toe. Tja, negatieve aandacht is ook aandacht. Dus nee, Thijs gaat niet mee naar een restaurant voor avondeten.
Thijs naar een snackbar of pannenkoekenhuis
Afgelopen zaterdag ben ik met Thijs naar de snackbar geweest. Dat ging eigenlijk heel goed! Je kunt daar snel eten en weer weg. Terwijl we wachtten op het eten, zat Thijs naast me op het bankje en speelde met de menukaart. Patatjes en een frikandel kan hij met z’n handjes eten, dus waren we tegelijk klaar. En konden we direct naar huis, want van natafelen heeft Thijs nog nooit gehoord, haha.
Ook een pannenkoekenhuis met een speeltuin gaat goed. Het is alleen niet zo gezellig, want papa of mama gaat mee naar de speeltuin en de ander blijft het tafeltje bezet houden. Maar ach….alles voor het kind, toch?!
Wat doe jij? Neem jij je zorgintensieve kind mee naar een restaurant?
