Voor wie mij een beetje kent en volgt, weet dat Patrick en ik nu zo’n 9 jaar samen zijn, waarvan anderhalf jaar getrouwd. Met de vader van Mandy was ik 10 jaar samen en toen Mandy 4 was, zijn we uit elkaar gegaan. Om het geheel wellicht nog onduidelijker te maken, zat er tussen deze twee heren nog een andere relatie van 5 jaar. Deze relatie zal ik voor het gemak R noemen, want hij verdient het niet om hier met naam en toenaam genoemd te worden. Deze man laat (blijkt achteraf) overal een spoor van narigheid achter en een week geleden was het voor mij feest. Het was het einde van een zeer vervelend tijdperk.

Een fantastisch begin

Ik wil er niet teveel en te diep op in gaan, maar in het begin was de relatie met R fantastisch te noemen. Een charmante man, die een goede boterham verdiende. We hadden het goed en geld uitgeven was geen probleem. Althans, zo deed hij het voorkomen. We reden in grote auto’s, woonden in een groot huis en kochten een paard. Daarna nog een en hoe leuk is het om een pony erbij te hebben voor de kinderen (die er geen zak aan vonden). Afijn, niets was te gek.

Een narcist zuigt jou mee in het verhaal

Omdat R nog moest scheiden van zijn vorige vrouw en hij niet teveel wilde betalen aan haar, hadden we bedacht dat alles wat we kochten op mijn naam kwam te staan. Daar heb ik de grootste fout van mijn leven gemaakt. Er kwam crisis en R had geen baan meer. Maar hij wilde wel gewoon de mooie meneer blijven uithangen en het geld ging nog steeds met dezelfde vaart de deur uit. Ook reed hij vaak te hard met de auto, dus de bekeuringen stroomden binnen. Hij was thuis (zonder baan) en zei dat hij de administratie wel zou bijhouden. Ik zag dat de post vakkundig ongeopend in een la werd weggestopt. ‘Wat ik niet zie, dat is er niet’. Ondertussen bleef hij mij maar voorhouden: ‘Het komt goed, echt’. Maar dat gebeurde niet. Achteraf besef ik dat hij een enorme narcist is, die me heeft meegezogen in zijn verhaal.

Het einde van de relatie en de nasleep ervan

Op een gegeven moment groeiden we uit elkaar. Ik wilde niet meer mee in zijn verhaal of, liever gezegd, zijn leugens. Naar de buitenwereld toe deed hij zich voor alsof hij al zijn zaakjes voor elkaar had, maar dat was natuurlijk niet zo. En ik was er bij en deed er niks aan. Ik woonde in hetzelfde huis, maar ik greep niet in. De rekeningen stapelden zich op. Aanmaning na aanmaning. Deurwaarders aan de deur. Wat ik al zei, ik werd erin meegezogen. Het is dus allemaal evengoed ook mijn schuld. Totdat ik er echt genoeg van had en de relatie verbrak. Oké, ook dat heb ik niet handig aangepakt, want ik was toen al aan het rommelen met Patrick (hee, ik ben gewoon eerlijk hè!). Vanaf het moment dat de relatie met R voorbij was. heeft hij geen verantwoordelijkheid genomen voor onze schulden. En alles stond op mijn naam…. Ik belandde in de schuldsanering, een zeer vervelend tijdperk.

Schuldsanering en BKR

Ik had gelukkig een goede baan, maar ik kon de schulden (vooral belastingdienst en bekeuringen) niet afbetalen. 3 jaar heeft de schuldsanering geduurd. Daarna heb je nog 5 jaar een negatief BKR saldo. Dan kun je dus nog niks. 8 jaar lang op de blaren zitten. Gelukkig was Patrick in mijn leven en heeft hij me op alle mogelijke manieren gesteund. Ook mijn ouders waren een enorme financiële steun en toeverlaat. Vorige week maandag, 10 april 2023, werd ik geheel BKR vrij gesteld. Hoe ironisch…op de verjaardag van R. Het moet zo zijn, denk ik dan altijd maar. Het einde van een zeer vervelend tijdperk. Ik heb ontzettend veel geleerd in die 8 jaar, maar dat vertel ik nog wel eens in een volgend blog.